Πέμπτη 16 Ιανουαρίου 2014

1948:Το αίμα συνέχισε να χύνεται στον Έβρο…

*Λίγο πριν χτυπηθεί το Διδυμότειχο με Πυροβολικό των ανταρτών. 
Φωτογραφία από τον   ιστότοπο των Ελλήνων πολιτικών προσφύγων της Τσεχίας



*Νάρκες παντού. 

*Σκοτώνουν αδιακρίτως…

*Υποστράτηγος και ταξίαρχος νεκροί

*Μάχες και αιματοχυσία



Γράφει ο Παντελής Στεφ. Αθανασιάδης

                Το 1948 βρήκε τις δυο αντιμαχόμενες παρατάξεις με σοβαρά διλήμματα. Το αστικό κατεστημένο και οι δυνάμεις ασφαλείας του κράτους επικρίνονταν, διότι δεν επέτυχαν το στόχο τους να συντρίψουν την ανταρσία, παρά την έξωθεν βοήθεια, για να ηρεμήσει ο τόπος. Ο κομμουνιστικός κόσμος επικρίνονταν γιατί απέτυχε να καταλάβει την εξουσία ή έστω να σταθεροποιηθεί εδαφικά κάπου, για να υπάρχει δυνατότητα αναγνώρισης της κυβέρνησης ανταρτών, που είχε ήδη αποκτήσει πρωθυπουργό στα βουνά, το Μάρκο Βαφειάδη. Οι αντάρτες είχαν αυξήσει μάλιστα αριθμητικά τις δυνάμεις τους και επέκτειναν τις επιθέσεις τους και σε μεγάλα αστικά κέντρα.
                Το 1948 συνεχίσθηκε η αιματοχυσία. Οι αντάρτες συνέχισαν τις επιδρομές σε χωριά και κωμοπόλεις αλλά και σε μεγαλύτερα αστικά κέντρα στη Θράκη, όπως είναι η Κομοτηνή, η Ξάνθη, το Σουφλί και το Διδυμότειχο. Παράλληλα συνεχίσθηκαν οι δολιοφθορές σε τεχνικά έργα (οδικές και σιδηροδρομικές γέφυρες, σιδηροδρομικές γραμμές κ.λπ.) οι ναρκοθετήσεις, η βίαιη στρατολογία και το παιδομάζωμα (ή παιδοφύλαγμα κατά το ΚΚΕ).


*Ελληνόπουλα του Εμφυλίου, που μεταφέρθηκαν στη Βουλγαρία

                Ό νομός Έβρου και κατά το 1948 βρέθηκε στο επίκεντρο συγκρούσεων και είχε μεγάλο μερίδιο, στο αίμα που χύνονταν. Η κατάρα του εμφύλιου σπαραγμού δεν έλεγε να κοπάσει…
                Υπολογίζονταν στο ΓΕΣ, ότι μεταξύ των ποταμών Νέστου και Έβρου, δρούσαν 2600 αντάρτες. Το Γ’ ΣΣ ανέβαζε αυτόν τον αριθμό σε 2850. Από τον Ιούνιο του 1948 το Γ’ ΣΣ υπολόγιζε ότι ο αριθμός των ανταρτών έπεσε  στους 2.400 αντάρτες και απέδιδαν τη μείωση αυτή στις απώλειες που υπήρχαν λόγω των μαχών και στις αθρόες παραδόσεις των βιαίως στρατευθέντων ανταρτών.
                Εν τω μεταξύ στην ηγεσία του ανταρτικού κινήματος είχαν αρχίσει να εκδηλώνονται μεγάλες  διχογνωμίες, οι οποίες είχαν αντίκτυπο και στον μακρινό Έβρο. Με διαταγή του Γενικού Αρχηγείου ανταρτών ο καπετάν Κρίτωνας διατάχθηκε να μεταβεί στο Γράμμο. Ήταν η αρχή μιας δραματικής πορείας των ηγετικών στελεχών της Θράκης, η οποία μετά την ήττα του 1949, είχε σαν κατάληξη τα βασανιστήρια στην Ασφάλεια της Σόφιας, και την απόπειρα αυτοκτονίας του Κρίτωνα, για να φορτωθεί η ήττα σε άλλους και όχι στην ζαχαριαδική ηγεσία του ΚΚΕ. Aυτές όμως είναι άλλες δραματικές ιστορίες…
                Αλλά, ας έρθουμε στο νομό Έβρου.
                Την πρωτοχρονιά του 1948 αποκρούσθηκε μια ομάδα ανταρτών, που αποπειράθηκε να εισέλθει στον Πεντάλοφο Ορεστιάδας. Λίγο μακρύτερα όμως έδρευε το 552 Τάγμα Πεζικού.
*Η βασιλόπιττα... εκόφθη!!!

               Την πρωτοχρονιά, έγραψαν στο ημερολόγιό του 1ου Λόχου του: «Το χιόνι δεν έχει σηκωθεί ακόμα. Μέρος του Λόχου εκκλησιάζεται. Το μεσημέρι ο διοικητής του Λόχου λοχαγός Δημάδης Οδ. ωμίλησε με θερμά λόγια εις τους άνδρας του. Μετά έγινεν η διανομή δώρων τα οποία εστάλησαν υπό των Φίλων του Στρατού Ορεστιάδος. Στο τέλος εκόφθη η βασιλόπηττα»!!!
                Στις 7 Ιανουαρίου τραυματίσθηκε ένας αξιωματικός και 2 στρατιώτες, όταν το αυτοκίνητό τους ανατινάχθηκε από νάρκη ανατολικά της Αλεξανδρούπολης.
                Στα μέσα Ιανουαρίου μια ομάδα κομάντος της 27ης Ταξιαρχίας, εισήλθε αιφνιδιαστικά βάσει σχεδίου στο χωριό Πεύκα Φερών, όπου υπήρχε σημαντικός αριθμός ανταρτών, οι οποίοι είχαν δημιουργήσει και φρουραρχείο. Όταν οι κομάντος πλησίασαν στο οίκημα του φρουραρχείου έγινε μάχη. Σκοτώθηκαν 3 αντάρτες μεταξύ των οποίων και ο φρούραρχος, που όπως έγραψαν οι εφημερίδες, είχε εκπαιδευθεί στο Μπούλκες.
                Στις 22 Ιανουαρίου στρατιωτικό αυτοκίνητο κινούμενο από Σουφλί προς Αλεξανδρούπολη, χτύπησε σε νάρκη. Τραυματίσθηκαν 3 στρατιώτες. Την ίδια μέρα, στον ίδιο οδικό άξονα ανατινάχθηκε ένα ακόμα αυτοκίνητο, με αποτέλεσμα να τραυματισθούν 7 χωροφύλακες
                Δυο μέρες μετά, μια πολυμελής ομάδα ανταρτών επιτέθηκε εναντίον του χωριού Άβας βόρεια της Αλεξανδρούπολης. Η μάχη διήρκεσε 6 ώρες. Οι αντάρτες είχαν βαριές απώλειες κατά τις εφημερίδες, αλλά κατά τις στρατιωτικές αρχές κατέστρεψαν κάποιες οδικές γέφυρες και τηλεφωνικές γραμμές, παίρνοντας μαζί τους τρόφιμα και εννέα χωρικούς.
                Το 557 Τάγμα Πεζικού, συνεπλάκη στις 25 Ιανουαρίου 1948 με ομάδα ανταρτών οι οποίοι ήταν εγκατεστημένη κοντά στα ελληνοβουλγαρικά σύνορα, δυτικά του Διδυμοτείχου. Το Τάγμα είχε δύο τραυματίες και δύο αγνοούμενους στρατιώτες. Οι αντάρτες υποχώρησαν προς τα νοτιοδυτικά.
                Μια ακόμα συμπλοκή σημειώθηκε στις 30 Ιανουαρίου, όταν μεγάλη ομάδα ανταρτών μπήκε τη νύχτα στα Δίκαια και απήγαγε πολλούς κατοίκους μεταξύ των οποίων και τον ιερέα του χωριού. Τμήματα του στρατού κινήθηκαν αμέσως και στη συμπλοκή που ακολούθησε έχασαν τη ζωή τους 5 αντάρτες.
                Τις πρώτες  μέρες του Φεβρουαρίου οι εφημερίδες έγραψαν ότι η κατάσταση στο νομό Έβρου είχε γίνει πολύ σοβαρή, τις τελευταίες 10 μέρες. Ειδικά στις 2 Φεβρουαρίου 1948 τα μεσάνυχτα, ομάδες ανταρτών χτύπησαν ταυτόχρονα τα χωριά Κουφόβουνο, Λάβαρα, Νεοχώρι και Αμόριο. Ο στρατός αντιστάθηκε και οι αντάρτες αποχώρησαν εγκαταλείποντας 4 νεκρούς. Ένας αντάρτης αιχμαλωτίσθηκε. Από τις κυβερνητικές δυνάμεις υπήρχαν 2 νεκροί οπλίτες και 5 τραυματίες.
                Δύο στρατιώτες μονάδας του Έβρου μη κατονομαζόμενης από τις εφημερίδες που έγραψαν την είδηση, έπεσαν σε ενέδρα των ανταρτών οι οποίοι τους αιχμαλώτισαν και τους εκτέλεσαν. Την ίδια μέρα οι αντάρτες επιτέθηκαν εναντίον της Καβησού Φερών, όπου έκαψαν 4 σπίτια και πήραν τρόφιμα. Αποπειράθηκαν να επιτεθούν και κατά των Φερών αλλά αποκρούσθηκαν.
                Στις 8 Φεβρουαρίου περίπου 50 αντάρτες είχαν εισέλθει στο Δορίσκο Αλεξανδρούπολης. Μια ομάδα των ΛΟΚ πραγματοποίησε επιδρομή και κατέλαβε το χωριό. Στη μάχη εκείνη σκοτώθηκε ο επικεφαλής των ανταρτών με το ψευδώνυμο Αετός. Αιχμαλωτίσθηκαν επίσης και δύο τραυματισμένοι αντάρτες.
*Ο τάφος του  Υπολοχαγού Βογιάτση Νικ. στο στρατιωτικό κοιμητήριο Φερρών 
(Φωτογραφία Θανάση Δουλγεράκη)

                Ένα συγκρότημα ανταρτών, δυνάμεως 300 ατόμων τη νύχτα της 16ης Φεβρουαρίου επιτέθηκε σε διμοιρία του 39ου Τάγματος Εθνοφυλακής στη Μάνδρα Σουφλίου. Η διμοιρία αντιστάθηκε σθεναρά, αλλά οι αντάρτες υποχώρησαν, όταν ουλαμός Πυροβολικού από το Σουφλί άρχισε να βάλλει εναντίον τους απειλώντας με τα πυρά του να αποκόψει τους επιτιθέμενους, οι οποίοι εκμεταλλευόμενοι το σκοτάδι προτίμησαν να διακόψουν την επίθεση. Η διμοιρία είχε ένα νεκρό στρατιώτη και ένα τραυματία. Την επομένη, λόχος του 559 Τάγματος Πεζικού πραγματοποιούσε αναγνώριση στον ποταμό Άρδα κοντά στην ελληνοβουλγαρική μεθόριο, όταν δέχτηκε πυρά από βουλγαρικό φυλάκιο.
                Στα μέσα Φεβρουαρίου αντάρτες επιτέθηκαν εναντίον  του χωριού Κίρκη Αλεξανδρούπολης και μετά από σκληρή πεντάωρη μάχη μπήκαν μέσα, απήγαγαν 26 άνδρες και 13 γυναίκες, έκαψαν το οίκημα του σιδηροδρομικού σταθμού και πήραν μαζί τους μεγάλα ζώα. Το αντάρτικο «Δελτίο Ειδήσεων» στις 20 Φεβρουαρίου, δίνει διαφορετική εικόνα για την επίθεση στην Κίρκη. Γράφει ότι τμήμα του ΔΣΕ έκανε επίθεση εναντίον της φρουράς στην Κίρκη, χωρίς άλλες λεπτομέρειες και ότι τους αντάρτες ακολούθησαν 40 πατριώτες, που κατατάχθηκαν στις γραμμές τους. 
                Μια άλλη ομάδα ανταρτών ανατίναξε κοντά στην Αλεξανδρούπολη, σιδηροδρομική γέφυρα, ενώ αποκρούσθηκε επίθεση εναντίον στρατιωτικού φυλακίου στη Μάνδρα Σουφλίου.
                Το χιόνι κάλυπτε το μεγαλύτερο μέρος του νομού Έβρου. Στο ημερολόγιο του 1ου Λόχου του 552 Τάγματος Πεζικού που πλέον έχει μετακινηθεί στο Σουφλί, αναφέρεται στις 18 Φεβρουαρίου 1948  : «Πυκνή χιών εκάλυψε την πόλιν του Σουφλίου και τα πέριξ υψώματα, γραφικόν το θέαμα. Ο λόχος στερείται παντελώς ξύλων. Επιτέλους το απόγευμα κατόπιν πολλών κόπων εφοδιαζόμεθα δια ξύλων εκ του χωρίου Κορνοφωλιάς».

Η Θράκη ακούγεται στη Βουλή…


                Στις 23 Φεβρουαρίου στη Βουλή και εκτός ημερησίας διατάξεως οι βουλευτές της Λακωνίας Γραφάκος και Κουλουμβάκης έθεσαν θέμα, μετά την επίθεση ανταρτών εναντίον των φυλακών Γυθείου. Ειδικότερα ο Κουλουμβάκης κατήγγειλε ότι σε ένα δήμο της Μάνης πέθαναν άνθρωποι από την πείνα γιατί δεν επέτρεπαν σε κανένα πολίτη να πάει στην Καλαμάτα για προμήθεια τροφίμων, ενώ απαγόρεψαν οι αρχές ακόμα και το μάζεμα της ελιάς.
                Τότε παρενέβη στη συζήτηση ο βουλευτής Έβρου Γεώργιος Κουγιουμτζόγλου (δικηγόρος από το Διδυμότειχο) τονίζοντας:
                «Τι να πούμε εμείς εις την Θράκην και την Μακεδονίαν, που έχουμε καθημερινώς τοιαύτα επεισόδια;».
                Στις 24 Φεβρουαρίου, ένα αυτοκίνητο της 27ης Ταξιαρχίας που εκινείτο δυτικά της Αλεξανδρούπολης, προσέκρουσε σε νάρκη και ανατινάχθηκε. Σκοτώθηκε ένας στρατιώτης και τραυματίσθηκαν 7 συνάδελφοί του.
*Η επίθεση εναντίον του Διδυμοτείχου

                Μια μέρα μετά, στις 25 του μηνός από τις 7 έως τις 9 το βράδυ, σχηματισμός των ανταρτών έβαλε με Πυροβολικό εναντίον του Διδυμοτείχου, από τη θέση Μοναστήρι Ζωοδόχου Πηγής, λίγα χιλμ. έξω από την πόλη. Οι αντάρτες έβαλαν κατά του νοτιοδυτικού τμήματος της πόλης και του εξωτερικού φυλακίου. Έριξαν περί τα 50 βλήματα. Τραυματίσθηκαν 3 ιδιώτες. Το ίδιο βράδυ άλλη ομάδα ανταρτών ανατίναξε σιδηροδρομική γέφυρα κοντά στο χωριό Αμόριο. Επίσης το ίδιο βράδυ άλλοι αντάρτες ανατίναξαν με δυναμίτιδα  γαλαρία του σιδηροδρόμου μεταξύ Κίρκης και λιγνιτωρυχείων. Η συγκοινωνία αποκαταστάθηκε μετά από 10 μέρες. Στην Κορνοφωλιά Σουφλίου τέλος, οι αντάρτες στρατολόγησαν 25 άνδρες και 12 γυναίκες. Μια ακόμα επίθεση των ανταρτών έγινε το ίδιο βράδυ εναντίον του χωριού Πέπλος Φερών. Η επίθεση αποκρούσθηκε από άνδρες των ΜΑΥ (Μονάδες Ασφαλείας Υπαίθρου) και του 38ου Τάγματος Εθνοφυλακής. Δύο αντάρτες έχασαν τη ζωή τους. Η δύσκολη εκείνη βραδιά στον Έβρο είχε και άλλη μάχη. Τμήμα της Χωροφυλακής συνεπλάκη με ανταρτική ομάδα, κοντά στο χωριό Αμπελάκια νοτιοδυτικά της Ορεστιάδας. Έχασε τη ζωή του ένας αντάρτης και ένας συνελήφθη αιχμάλωτος. Από τους χωροφύλακες, ένας σκοτώθηκε και ένας τραυματίσθηκε,
                Ο Μάρτιος μπήκε από την πρώτη μέρα, με μια ανατίναξη σιδηροδρομικής γέφυρας μεταξύ Σουφλίου και Αλεξανδρουπόλεως, όπως ανακοίνωσε το ΓΕΣ.
                Την νύχτα της 7ης προς 8η Μαρτίου 1948 οι αντάρτες έριξαν 40 βλήματα εναντίον των Φερών. Δεν σημειώθηκαν τραυματισμοί. Το ΓΕΣ πάντως σε ανακοινωθέν του εκείνη τη μέρα, υποστήριζε ότι παρατηρείται ένταση των ενεργειών των ανταρτικών ομάδων «προς τρομοκράτησιν του πληθυσμού». Την νύχτα εκείνη το 557 Τάγμα Πεζικού στην περιοχή Μαυροκκλησίου σκότωσε έναν αντάρτη.
                Νεώτερο ανακοινωθέν του ΓΕΣ γνωστοποιούσε ότι στις 7 Μαρτίου, διλοχία του 39ου Τάγματος Εθνοφυλακής, επιστρέφοντας από αναγνωρίσεις, έπεσε σε ενέδρα ανταρτών δυτικά του Διδυμοτείχου. Εξαφανίσθηκαν 4 στρατιώτες. Κηρύχθηκαν αγνοούμενοι. Την ίδια μέρα μια περίπολος του 559 ΤΠ συνεπλάκη με μικροομάδα ανταρτών κοντά στο χωριό Καναδάς Τριγώνου. Έχασε τη ζωή του ένας αντάρτης και ένας άνδρας των ΜΑΥ.


Αυτομόλησαν προς τους αντάρτες


                Η ίδια νύχτα όμως είχε και άλλα δραματικά περιστατικά. Στη Συκορράχη Αλεξανδρούπολης ο λοχίας- αρχιφύλακας του 37ου Τάγματος Εθνοφρουράς, παρέσυρε τους 14 άνδρες όλης της φρουράς και προσχώρησαν στους αντάρτες. Οι προσχωρήσαντες συνενώθηκαν με μια μικροομάδα ανταρτών που υπήρχε εκεί κοντά, αφού πήραν τον ιματισμό και τον οπλισμό τους. Ο λοχίας, ακολουθούμενος από πέντε στρατιώτες πήγε στο φυλάκιο του 622 Τάγματος Ασφαλείας Σιδηροδρόμων στη γέφυρα της Συκορράχης, όπου με δόλο εξουδετέρωσε  τους δύο σκοπούς. Μπήκαν μέσα στο φυλάκιο και συνέλαβαν τον αξιωματικό και 25 στρατιώτες. Τους απήγαγαν και ενώ βάδιζαν προς τα αντάρτικα λημέρια, σε κάποια κατάλληλη ευκαιρία οι απαχθέντες επιτέθηκαν εναντίον των απαγωγέων τους. Σκότωσαν έναν αντάρτη και τραυμάτισαν άλλον έναν. Έφυγαν τρέχοντας και πυροβολούμενοι. Τελικά διασώθηκε ο αξιωματικός και 16 στρατιώτες.
                Στις 10 Μαρτίου οι αντάρτες απήγαγαν από το χωριό Τριφύλλι βόρεια των Φερών 17 παιδιά κάτω των 15 ετών.
                Μια ομάδα ανταρτών της νύχτα της 11ης Μαρτίου επιτέθηκε στα Λάβαρα, όπου στάθμευε το 39ο Τάγμα Εθνοφρουράς απήγαγε περίπου 60 γυναίκες, πυρπόλησε το κοινοτικό κατάστημα, ανατίναξε ένα αλευρόμυλο  και έκαψε μερικά σπίτια. Την επομένη νέα επίθεση και εξάωρη μάχη. Στρατολογήθηκαν από τους αντάρτες άλλα 20 άτομα.
 *Ο θάνατος του Αλέξανδρου Ασημακόπουλου στην εφημερίδα "Εμπρός"


Μια νάρκη ανατίναξε τον υποστράτηγο Ασημακόπουλο!


                Στις 13 Μαρτίου (γρουσούζικη μέρα)  ένα στρατιωτικό αυτοκίνητο κινούμενο από Σουφλί προς Αλεξανδρούπολη, προσέκρουσε σε νάρκη κοντά στο χωριό Φυλακτό. Νεκρός ο υποστράτηγος Ασημακόπουλος, διοικητής της VII Μεραρχίας, ηλικίας 55 ετών, με καταγωγή από την επαρχία της Δωρίδας. Αριστούχος της Σχολής Πολέμου Παρισίων. Γλωσσομαθής, είχε διατελέσει κατ’ επανάληψη στρατιωτικός ακόλουθος σε ελληνικές πρεσβείες (Ρώμη και αλλού). Στην κατοχή πήγε στη Μέση Ανατολή, όπου και πήρε μέρος σε όλους τους αγώνες. Προέρχονταν από το Πυροβολικό. Η σορός του με πολεμικό πλοίο, μεταφέρθηκε στην Αθήνα και η κηδεία του έγινε από το Μητροπολιτικό ναό, με όλες τις τιμές.
*Ένα μνημείο σήμερα θυμίζει τον θάνατο του υποστράτηγου Ασημακόπουλου (προσφορά φωτογραφίας από το Θανάση Δουλγεράκη)

                Διοικητής της VII Μεραρχίας τοποθετήθηκε ο υποστράτηγος Αθανάσιος Τούντας και από την 1η Μαΐου 1948 ο υποστράτηγος Κότσαλος Γεώργιος. Αλλά και ο Κότσαλος, δεν υπήρξε τυχερός. Στις 6 Ιουνίου έχασε τη ζωή του, όταν το αεροπλάνο της ΤΑΕ, από Θεσσαλονίκη προς Αθήνα, κατέπεσε στη Μαλακάσα. Βρήκαν το θάνατο 22 άτομα.
*Ο θάνατος του Ασημακόπουλου στο ημερολόγιο του 1ου Λόχου του 552 Τάγματος Πεζικού

                Με λιτότητα περιγράφεται το δραματικό αυτό περιστατικό στο ημερολόγιο του 1ου Λόχου του 552 Τάγματος Πεζικού, πού έδρευε τότε στο Σουφλί: «Κρύος παγερός άνεμος φυσά δυνατά. Μια διμοιρία με επικεφαλής τον έφεδρον ανθυπολοχαγόν Σπετσιώτην Θεόδωρον αποστέλλεται εις Μαγγάζι ίνα υποδεχθή τον στρατηγόν  κ. Ασημακόπουλον. Κατά την διαδρομήν  το αυτοκίνητον του ατυχούς στρατηγού μας προσέκρουσεν επί νάρκης και ανατινάχθη εις τον αέρα. Κατά την ανατίναξιν διαμελίσθη ο ατυχής στρατηγός μας και ετραυματίσθη είς εκ των συνοδευόντων αυτόν αξιωματικός. Άμα τη αναγγελία του γεγονότος οι άνδρες περίλυποι επέστρεψαν εις την πόλιν».
*Η κηδεία του υποστράτηγου Ασημακόπουλου στην Αθήνα

                Στις 21 Μαρτίου σημειώθηκαν μικροσαμποτάζ των ανταρτών στις περιοχές Αλεξανδρούπολης και Διδυμοτείχου. Επίσης έγιναν επιθέσεις εναντίον των φρουρών των χωριών Λάδη και Μάνη Διδυμοτείχου, αλλά αποκρούσθηκαν. Στις 24 Μαρτίου έγιναν απαγωγές γυναικοπαίδων από τα χωριά Μάνη και Κουφόβουνο Διδυμοτείχου και Λυκόφη Σουφλίου.
*Ο άτυχος υποστράτηγος Γεώργιος Κότσαλος, 
που αντικατέστησε τον επίσης άτυχο Αλέξανδρο Ασημακόπουλο

                Στις 26 Μαρτίου  βρέθηκαν από τις κυβερνητικές δυνάμεις 16 κιβώτια δυναμίτιδας «εμπυρευματισμένα» επί της σιδηροδρομικής γραμμής Αλεξανδρουπόλεως- Σουφλίου.         Σύμφωνα με ανακοίνωση του ΓΕΣ ισχυρές ομάδες ανταρτών προσέβαλαν τα χωριά Λάδη και Μεταξάδες Διδυμοτείχου και απήγαγαν 33 κατοίκους, ενώ έκαψαν μερικά σπίτια στην άκρη των χωριών, στις 28 Μαρτίου 1948. Επρόκειτο για δύναμη περίπου 600 ανταρτών, που επιτέθηκε εναντίον του 557 Τάγματος Πεζικού, στο λόχο ο οποίος ήταν στη Λάδη και στη φρουρά της γέφυρας του Ερυθροπόταμου (Κιζίλ Ντερέ). Το Τάγμα είχε δύο νεκρούς στρατιώτες, ενώ παραδόθηκαν πέντε αντάρτες.
*Μια ακόμα επίθεση στο Διδυμότειχο

                Στις 30 Μαρτίου επίθεση ανταρτών δέχθηκε το Διδυμότειχο. Συγκρότημα 300 ανταρτών, υποστηριζόμενο από ορειβατικό πυροβόλο επιτέθηκε τη νύχτα εναντίον της πόλης στην οποία έδρευε η 27η Ταξιαρχία. Μικροομάδες που διείσδυσαν στο εσωτερικό της πόλης, απήγαγαν 43 άνδρες και 7 γυναίκες. Η επίθεση αντιμετωπίσθηκε κυρίως από τους άνδρες των περιμετρικών εξωτερικών φυλακίων. Οι αντάρτες αποχώρησαν τις πρώτες πρωινές ώρες της επομένης, εγκαταλείποντας 2 νεκρούς και 3 τραυματίες. Τραυματίσθηκαν 3 στρατιώτες, 1 άνδρας και 2 γυναίκες. (Λεπτομέρειες για την επίθεση αυτή βλέπε στο ίδιο ιστολόγιο, στη θέση http://sitalkisking.blogspot.gr/2011/09/1948.html ).
                Τη νύχτα στις 3 Απριλίου, οι αντάρτες επιτέθηκαν εναντίον της Μάκρης Αλεξανδρούπολης. Αποκρούσθηκαν μετά από 3ωρη μάχη. Δύο χωροφύλακες και ένας άνδρας των ΜΑΥ, τραυματίσθηκαν. Την ίδια νύχτα μεγάλη ομάδα ανταρτών επιτέθηκε στα χωριά Μεταξάδες και Λάδη, που τα υπεράσπιζε το 557 Τάγμα Πεζικού. Οι αντάρτες χρησιμοποιώντας πυροβολικό και όλμους κατόρθωσαν να εισχωρήσουν στα χωριά και να πραγματοποιήσουν βίαια στρατολόγηση 23 ανδρών και 9 νεανίδων. Το Τάγμα είχε δύο νεκρούς στρατιώτες και 3 οπλίτες. Από τους αντάρτες, που αποκρούσθηκαν τελικά, εγκαταλείφθηκαν 8 νεκροί.
                Από την πλευρά της Βαλκανικής Επιτροπής του ΟΗΕ που ερευνούσε στην Ελλάδα, τα σχετικά με τον εμφύλιο πόλεμο στις 7 Απριλίου διατάχθηκε έρευνα, για να εξακριβωθούν οι καταγγελίες του ραδιοφωνικού σταθμού της Σόφιας ότι ελληνικά στρατιωτικά τμήματα προσέβαλαν βουλγαρικό μεθοριακό φυλάκιο στην περιοχή του Σβίλενγκραντ και εισέδυσαν 100 μέτρα μέσα στο βουλγαρικό έδαφος, αιχμαλωτίζοντας 3 βούλγαρους στρατιώτες. Τελικά από ελληνικής πλευρά δόθηκε η εξήγηση ότι στις 4 Απριλίου, στις 11.30 π.μ. μια περίπολος αντιλήφθηκε βόρεια της Φτελιάς μια βάρκα στον ποταμό Έβρο με 3 Βουλγάρους στρατιώτες να κατευθύνονται προς το ελληνικό έδαφος για να αρπάξουν ζώα. Ο επικεφαλής της περιπόλου τους διέταξε να πλησιάσουν στην όχθη για έλεγχο. Αυτοί αμέσως άρχισαν να πυροβολούν. Η περίπολος υποχώρησε και εισήλθε στο φυλάκιο.
                Στις 8 του μηνός μια αμαξοστοιχία που κατευθύνονταν από την Αλεξανδρούπολη στην Ορεστιάδα προσέκρουσε σε νάρκη και εκτροχιάστηκε. Η ατμομηχανή και 9 βαγόνια καταστράφηκαν.
                Την επομένη τμήμα του 559 Τάγματος Πεζικού συνεπλάκη με 16 αντάρτες στην περιοχή Μεταξάδων, σκοτώνοντας τον ομαδάρχη τους.


Η Βαλκανική Επιτροπή του ΟΗΕ στον Έβρο


                Η Βαλκανική Επιτροπή του ΟΗΕ, ανακοίνωσε επίσημα, ότι κατά το δεύτερο 15νθήμερο του Μαρτίου έστειλε  μια ομάδα παρατηρητών της σε Σουφλί, Διδυμότειχο, Ορεστιάδα, Μεταξάδες και Λάδη και εξέτασε 21 μάρτυρες σχετικά με την απαγωγή παιδιών από τους αντάρτες. Στους Μεταξάδες και τη Λάδη, η επίσκεψη έγινε τρεις μέρες μετά τις επιθέσεις ανταρτών. Μητέρες των παιδιών αφηγήθηκαν, όπως έγραψαν οι εφημερίδες την ιστορία της απαγωγής των παιδιών τους. Το Μάρτιο του 1948, όπως ανακοίνωσε η ομάδα παρατηρητών του ΟΗΕ που έδρευε στην Αλεξανδρούπολη, απήχθησαν συνολικά 758 άτομα. Από αυτά 385 ήταν κάτω των 15 ετών, 359 μεταξύ 16-25 ετών, 11 άνω των 26 ετών και 3 άνω των 35 ετών.
                Νυχτερινή επίθεση εναντίον του σταθμού Χωροφυλακής Μάνης Διδυμοτείχου πραγματοποιήθηκε στις 11 Απριλίου. Η μάχη κράτησε 7 ώρες και οι αντάρτες μπόρεσαν να στρατολογήσουν βίαια 7 άνδρες και 3 γυναίκες και να αφαιρέσουν τρόφιμα.
                Στις 13 Απριλίου ένα κάρο προσέκρουσε σε νάρκη στο χωριό Λουτρός Αλεξανδρούπολης. Σκοτώθηκαν 2 πολίτες και τραυματίσθηκαν δύο.
*Περίσσεψε το μίσος...

                Οι εφημερίδες της 16ης Απριλίου 1948 δημοσίευαν μια τραγική είδηση από το Διδυμότειχο, που την νύχτα της 14ης του μηνός είχε υποστεί επίθεση ανταρτών, αφού είχε προηγηθεί προπαρασκευή Πυροβολικού. Η επίθεση άρχισε στις 10 το βράδυ και διήρκεσε έως τις πρωινές ώρες της επομένης. Τριακόσια βλήματα πυροβόλου έπεσαν εναντίον της πόλης. Οι αντάρτες μπόρεσαν να εισέλθουν στον λεγόμενο «Νέο Συνοικισμό» της πόλης με τα προσφυγικά σπίτια. Εκεί κατά τα δημοσιεύματα έσφαξαν την σύζυγο απολυθέντος στρατιώτη, «αφού εξώρυξαν τους οφθαλμούς της και έκαυσαν το βρέφος της εντός της κούνιας, περιχύσαντες ταύτην δια βενζίνης. Επίσης εφόνευσαν την γραίαν μητέρα της και κατακρεούργησαν τον Τριατατικόν υπάλληλον Αθανασίου και το τέκνον του. Ωσαύτως εφόνευσαν μίαν ολόκληρον οικογένειαν».  Πάντως το ΓΕΣ ανακοίνωσε για τις επιθέσεις εκείνης της βραδιάς σε Διδυμότειχο, Ξάνθη και Κομοτηνή: «Απώλεια του στρατού ουδεμία». Οι αντάρτες απήγαγαν συνολικά 14 άνδρες και μία γυναίκα. Τη βραδιά εκείνη, η φρουρά της πόλης στην οποία έδρευε η 27η Ταξιαρχία διέθετε το μόλις συγκροτηθέν και ανεκπαίδευτο 82ο Τάγμα Εθνοφρουράς, μια διμοιρία του 559 Τάγματος Πεζικού συν μια διμοιρία του 42ου Τάγματος Εθνοφρουράς που είχε διατεθεί στα εξωτερικά φυλάκια. Υπήρχαν επίσης τμήματα Χωροφυλακής και ΜΑΥ.
*Η επίθεση κατά του Τυχίου (Τυχερό σήμερα)

                Τα ξημερώματα στις 18 Απριλίου σφοδρή επίθεση ανταρτών δέχτηκε το Τύχιο (σήμερα ονομάζεται Τυχερό), μεταξύ Σουφλίου και Φερών. Συγκρότημα ανταρτών υποστηριζόμενο από Πυροβολικό και βαρείς όλμους επιτέθηκε εναντίον του Τυχίου, το οποίο υπεράσπιζαν 300 άνδρες των ΜΑΥ και δύναμη χωροφυλάκων υπό τον υπενωμοτάρχη Λουκά. Η μάχη κράτησε 6 ώρες. Οι επιτιθέμενοι εισέδυσαν στην κωμόπολη όπου σκότωσαν τον πρόεδρο της Κοινότητας και 3 γυναίκες μεταξύ των οποίων και την αδελφή του ανθυπολοχαγού Λεμονίδη, διοικητή των ΜΑΥ. Επίσης έκαψαν 20 σπίτια και απήγαγαν 56 κατοίκους του Τυχίου. Ανάμεσα στους απαχθέντες ήταν ο ιερέας Σ. Μπανίδης, 1 γέροντας και 4 παιδιά. Επί τόπου βρέθηκαν τα πτώματα τριών ανταρτών.
                Στις 25 Απριλίου οι αντάρτες επιτέθηκαν στην Άνθεια, χωριό έξω από την Αλεξανδρούπολη, αλλά τους αντιμετώπισε η φρουρά.
*Η επίθεση κατά της Αλεξανδρούπολης


Και ο «Ναυμάχος» κατά των ανταρτών της στεριάς!


                Δυο μέρες μετά, στόχος των ανταρτών έγινε η Αλεξανδρούπολη. Στις 11 τη νύχτα της 27ης Απριλίου εβλήθη από δύο πυροβόλα των ανταρτών. Έπεσαν 200 βλήματα στην πόλη, κυρίως στις παρυφές της, χωρίς να προκαλέσουν θύματα. Ταυτόχρονα άλλες ομάδες ανταρτών επιτέθηκαν στα φυλάκια του Μαΐστρου και της Άνθειας. Η πόλη σώθηκε όταν το πολεμικό πλοίο «Ναυμάχος» που ναυλοχούσε στο λιμάνι άρχισε να χτυπάει με τα κανόνια του τις θέσεις των ανταρτών, κάνοντας τα πυροβόλα τους να σιγήσουν. Έξω από το φυλάκιο του Μαΐστρου βρέθηκαν τέσσερα πτώματα ανταρτών μεταξύ των οποίων και του στελέχους Χρ. Τσερτσεσίδη.
                Το πρωί της 28ης Απριλίου περίπολος του 37ου Τάγματος Εθνοφρουράς έπεσε σε ενέδρα ανταρτών κοντά στη Συκορράχη Αλεξανδρούπολης. Εκεί έχασαν τη ζωή τους δύο στρατιώτες και τραυματίσθηκε ένας.
                Ο 1ος  Λόχος του 552 Τάγματος Πεζικού φεύγει από το Σουφλί και εγκαθίσταται στο Διδυμότειχο (στο Δημοτικό Σχολείο και στον Σκορδομαχαλά).

         Ελεύθεροι σκοπευτές των ανταρτών εισέδυσαν στις 14 Απριλίου 1948 στο Διδυμότειχο και κατά την εφημερίδα των ανταρτών, που κυκλοφορούσε στα βουνά, «σκότωσαν δύο τρομοκράτες και ένα λοχία».
         Σύμφωνα με την ίδια εφημερίδα που εξέδιδε το Γενικό Αρχηγείο των ανταρτών, στις 29 Απριλίου , ο ελεύθερος σκοπευτής του ΔΣΕ Τσακμάκης, κατά τη διάρκεια επίθεσης στους Ασβεστάδες Διδυμοτείχου πέρασε στα νώτα του στρατού και κατόρθωσε να αρπάξει 2 μπρεν και ένα ασύρματο Νο 18.
          Το Πάσχα εκείνη τη χρονιά ήταν στις 2 Μαΐου. Στο Διδυμότειχο, το γιόρτασαν οι φαντάροι, με παρόντα το Μητροπολίτη Ιωακείμ Σιγάλα και τον ταξίαρχο Γεώργιο Ρογκόπουλο. Το γλέντι συνεχίσθηκε έως το απόγευμα, αλλά το βράδυ οι στρατιώτες βγήκαν σε ενέδρες γύρω από την πόλη.
                Τις πρώτες πρωινές ώρες της 4ης Μαΐου οι αντάρτες χτύπησαν το Διδυμότειχο με όλμους. Μια μικρή ομάδα διείσδυσε στις νοτιοανατολικές παρυφές της πόλης και απήγαγε 6 ιδιώτες από τους οποίους οι 2 διέφυγαν από τους αντάρτες. Από τα βλήματα των όλμων τραυματίσθηκαν 2 άνδρες των ΜΑΥ και πέντε τραυματίσθηκαν. Από τον άμαχο πληθυσμό σκοτώθηκε ένας και τραυματίσθηκε άλλοι επτά. Παραδόθηκε ένας αντάρτης.
                Από τις 7 Μαΐου ο 1ος Λόχος του 552 Τάγματος μετακινείται προς τους Μεταξάδες. Τέσσερις στρατιώτες και ο λοχαγός Σπυρίδων Βλάϊκος, στις 14 Μαΐου χάνουν τη ζωή τους από έκρηξη νάρκης.
*Ο υπενωμοτάρχης Αθανάσιος Τζίφας. Υπερασπίστηκε τις Φέρες.

              Σύμφωνα με την εφημερίδα "Δελτίο Ειδήσεων" που εξέδιδε ο ΔΣΕ στις 11 Μαΐου από νάρκη ανταρτών- σαμποτέρ ανατινάχθηκε θωρακισμένο αυτοκίνητο στην έξοδο του Σουφλίου. Σκοτώθηκαν δύο στρατιώτες. Τραυματίσθηκαν ένας ταγματάρχης, ένας λοχαγός και δύο στρατιώτες. 
              Στις 15 Μαΐου 1948 το 3ο και 4ο συγκρότημα των ανταρτών του Αρχηγείου Έβρου υποστηριζόμενα από δύο πυροβόλα και δύο βαρείς όλμους χτύπησαν τη νύχτα τις Φέρες, και την κοντινή Καβησσό έδρα του 38ου Τάγματος Εθνοφρουράς. Οι αντάρτες κατόρθωσαν να εισχωρήσουν στις παρυφές της πόλης αλλά τελικά υποχώρησαν βορειότερα.  Στη μάχη πήρε μέρος Λόχος άνευ θητείας χωροφυλάκων υπό τον ταγματάρχη Νικόλαο Ψιλογιάννη και η δύναμη του σταθμού Χωροφυλακής υπό τον υπενωμοτάρχη Αθανάσιο Τζίφα. Στον τόπο των συμπλοκών βρέθηκαν 9 νεκροί αντάρτες. Αιχμαλωτίσθηκαν 2 αντάρτες. Το Τάγμα είχε 2 τραυματίες και οι άνδρες των ΜΑΥ δύο νεκρούς. Υπήρχαν και 3 αγνοούμενοι πολίτες Από τον άμαχο πληθυσμό σκοτώθηκε ένα κοριτσάκι, ενώ απήχθησαν 6 άνδρες και 4 νεανίδες.
                Τη νύχτα της 8ης Ιουνίου οι αντάρτες χτύπησαν με πυροβόλο το Σουφλί. Σκοτώθηκε ένας πολίτης και τραυματίσθηκαν δύο.
                Το Σουφλί, συχνός στόχος των ανταρτών, υπέστη άλλη μια επίθεση από ισχυρή δύναμη του αρχηγείου Έβρου των ανταρτών με την υποστήριξη δύο πυροβόλων και όλμων στις 19 Ιουνίου. Η επίθεση αφορούσε το 39ο Τάγμα Εθνοφρουράς, που ήταν εγκατεστημένο βορειοδυτικά στο ύψωμα 293. Οι αντάρτες αντιμετωπίσθηκαν, αφού έριξαν 300 βλήματα. Στη μάχη που έγινε σκοτώθηκε ο εξ απονομής λοχαγός Αναστάσιος Αβραμίδης και ο έφεδρος ανθυπίατρος Κωνσταντίνος Φράγκος, καθώς και 6 οπλίτες. Τραυματίσθηκε ένας αξιωματικός και 15 οπλίτες. Από έκρηξη νάρκης, σκοτώθηκαν 4 άνδρες των ΜΑΥ. Από τους αντάρτες σκοτώθηκαν δέκα.
                Στόχος συχνός ήταν και το Διδυμότειχο. Από 30 Μαρτίου έως 30 Ιουνίου 1948 χτυπήθηκε πέντε φορές. Η πρώτη επίθεση έγινε στις 30 Μαρτίου, η επόμενη στις 14 Απριλίου, η τρίτη στις 4 Μαΐου, η τέταρτη στις 13 Ιουνίου και η πέμπτη στις 30 Ιουνίου.
                Την νύχτα της 13ης Ιουνίου, αντάρτες χτύπησαν με πυρά πεζικού το Διδυμότειχο. Όταν στις 3 τα ξημερώματα άρχισαν να υποχωρούν έπεσαν σε ενέδρα των ΜΑΥ και είχαν ένα νεκρό. Σκοτώθηκε όμως ο επικεφαλής των ΜΑΥδων και τραυματίσθηκε άλλος ένας.
*Ο τάφος του στρατιώτη Ιάκωβου Χωταμανίδη, στο νεκροταφείο των Σαππών. 
Έχασε τη ζωή του στα υψώματα του Σουφλίου το 1948. Αρχείο Γ. Κεραμυδά


Και πάλι χτυπάνε το Σουφλί


                Ξημερώνοντας η 1η Ιουλίου, το Σουφλί δέχτηκε επίθεση των ανταρτών με Πυροβολικό. Ρίχτηκαν περίπου 200 βλήματα κατά της πόλης. Τραυματίσθηκαν 2 άτομα και προκλήθηκαν υλικές ζημιές. Ταυτόχρονα διενεργήθηκε επίθεση και κατά της Κορνοφωλιάς, 4 χιλμ. νότια του Σουφλίου, η οποία αντιμετωπίσθηκε αποτελεσματικά από την εκεί φρουρά. Μια άλλη επίθεση σημειώθηκε στη φρουρούμενη γέφυρα της τοποθεσίας Μαγγαζίου. Έχασαν τη ζωή τους 5 αντάρτες και ένας στρατιώτης. Υπήρξαν αρκετοί τραυματίες.
                Την ίδια μέρα, το 38ο Τάγμα Εθνοφρουράς συνεπλάκη με ομάδα ανταρτών κοντά στο χωριό Βυρίνη, βόρεια του Σουφλίου. Σκοτώθηκαν 23 αντάρτες. Ο ιματισμός των ανταρτών που βρέθηκε εκεί, κάηκε με φωτιά. Όπως ανακοινώθηκε στην Αθήνα μεταξύ των νεκρών ήταν και ο διοικητής του ανταρτικού συγκροτήματος Πάντος και άλλα στελέχη των ανταρτών. Ο στρατός πήρε ως λάφυρα διάφορα υποζύγια, νάρκες και σημαντική ποσότητα πυρομαχικών.
                Στις 4 Ιουλίου στο νομό Έβρου, οι αντάρτες υπονόμευσαν τη σιδηροδρομική γραμμή, σε μη κατονομαζόμενο από τις εφημερίδες σημείο. Από την έκρηξη σκοτώθηκε ο ανθυπολοχαγός Κωνσταντίνος Καραβάς του 622 Τάγματος Ασφαλείας Συγκοινωνιών.
                Στις 9 Ιουλίου διμοιρία του 559 ΤΠ έπεσε σε ενέδρα ανταρτών στο χωριό Γιατράδες Διδυμοτείχου. Σκοτώθηκαν  τέσσερις οπλίτες και δύο τραυματίσθηκαν.
                Δύο μέρες μετά τα μεσάνυχτα, οι αντάρτες έπληξαν με πυροβολικό την Αλεξανδρούπολη, ρίχνοντας περίπου 50 βλήματα, χωρίς όμως σημαντικές συνέπειες. Αντάρτες σαμποτέρ ανατίναξαν ένα μέρος της δεξαμενής του υδραγωγείου Αλεξανδρούπολης προξενώντας μικρές ζημιές.
                Την νύχτα της 12ης Ιουλίου 1948, επλήγη με πυροβόλο των ανταρτών ανεπιτυχώς όμως η Αλεξανδρούπολη.
                Ένα τμήμα ανταρτών στις 13 Ιουλίου επέδραμε εναντίον του χωριού Κυανή Διδυμοτείχου. Το 88ο Τάγμα Εθνοφυλακής, έσπευσε και κατεδίωξε τους αντάρτες, σκοτώνοντας δύο.


Αιχμαλωτίσθηκε, δραπέτευσε, επανεμφανίσθηκε


                Τις πρώτες πρωινές ώρες της 15ης Ιουλίου το 559 Τάγμα Πεζικού κινούμενο από τους Μεταξάδες προς τα Βρυσικά, όταν ανήλθε στο ύψωμα 102 χτυπήθηκε με πυρά από ισχυρή ανταρτική δύναμη που κατείχε τον απέναντι λόφο Ζωντάν Τεπέ. Σκοτώθηκε ο έφεδρος ανθυπολοχαγός Κωνσταντίνος Σταϊκίδης και τρείς στρατιώτες. Τραυματίσθηκαν έξι. Κατά τη διάρκεια της συμπλοκής αυτής εξαφανίσθηκε ο διοικητής του Τάγματος αντισυνταγματάρχης Ευστάθιος Θεοδωρόπουλος, ο οποίος κηρύχθηκε αγνοούμενος. Στην πραγματικότητα είχε συλληφθεί από τους αντάρτες. Το τάγμα διατάχθηκε να κατευθυνθεί προς το Διδυμότειχο. Ο Θεοδωρόπουλος κατόρθωσε να δραπετεύσει και μετά από τέσσερις μέρες παρουσιάσθηκε στο 40ο  φυλάκιο, στον Πεντάλοφο Τριγώνου. Κατά τη διάρκεια της εξαφάνισής του ο ανθυπασπιστής Κ. Λουκάς ανέφερε, ότι «η εξαφάνισις τους διοικητού είναι ανεξήγητος, καθ’ όσον ούτος ευρίσκετο μεταξύ της διμοιρίας Καταδρομών και της διμοιρίας Όλμων μετά την συμπλοκήν και- κατά γενικήν ομολογίαν- εις θέσιν μη βαλλομένην την στιγμήν εκείνην υπό των συμμοριτών. Εις όλας τας μέχρι τούδε επιχειρήσεις ο Διοικητής επεδείκνυε τοιαύτην περιφρόνησιν προς τον κίνδυνον ώστε ουδέποτε ελάμβανε τα στοιχειώδη μέτρα ασφαλείας του. Πολλάκις μέχρι τούδε απεμακρύνετο των τμημάτων μόνος χωρίς να λαμβάνη μεθ’ εαυτού ουδέ ελαχίστην συνοδείαν».
                Στο ημερολόγιο του 1ου Λόχου του γειτονικού 552 Τάγματος Πεζικού έγραψαν για την εξαφάνιση Θεοδωρόπουλου στις 20 Ιουλίου: «Ο διοικητής του Τάγματός μας Ε. Θεοδωρόπουλος, όστις ηγνοείτο η τύχη του συλληφθείς υπό των συμμοριτών ωδηγήθη εις χωρία περιοχής ελεγχομένων υπό των συμμοριτών και μετά εις βουλγαρικόν έδαφος, από εκεί κατώρθωσε και διέφυγε δια μέσου των χωρίων των συμμοριτών. Κατά την διαφυγήν ενέπεσε εις ενέδραν Βουλγάρων στρατιωτών τραυματισθείς δια διαμπερούς τραύματος εις τον μηρόν. Αν και τραυματίας κατώρθωσε να διαφύγη και εισέλθη εις ελληνικόν έδαφος. Το γεγονός τούτο μόλις έγινε γνωστόν εωρτάσθη υπό των αξιωματικών και οπλιτών».
                Έχει ενδιαφέρον μια αναφορά του Θεοδωρόπουλου στην οποία γνωστοποιεί ότι πολιτικοί από το Διδυμότειχο, πήγαν στη Μεραρχία, προκειμένου να ματαιώσουν την μεταφορά του 82 Τάγματος Εθνοφρουράς στους Μεταξάδες.
                Την νύχτα της 25ης προς την 26η Ιουλίου δύναμη 250-300 ανταρτών ξεκίνησε από την περιοχή Κορνοφωλιάς με την υποστήριξη δύο πυροβόλων να χτυπήσει το Σουφλί. Φρουρά της πόλης ήταν το 94ο Τάγμα Εθνοφρουράς, που απέκρουσε την επίθεση και απέτρεψε την διείσδυση ανταρτών στο εσωτερικό της πόλης. Ωστόσο ρίχτηκαν 300 βλήματα. Σκοτώθηκαν 3 πολίτες και τραυματίσθηκαν εννέα. Την ίδια νύχτα προσβλήθηκε και η φρουρά του φυλακίου της οδικής γέφυρας στην Κορνοφωλιά. Η μάχη ήταν άνιση, αλλά η φρουρά του φυλακίου άντεξε, αποκρούοντας την επίθεση ακόμα και με χειροβομβίδες. Η ομάδα του φυλακίου είχε τέσσερις τραυματίες.
                Στο τέλος του Ιουλίου ο κυβερνητικός στρατός είχε πληροφορίες ότι το 2ο και 4ο συγκρότημα του Αρχηγείου Έβρου των ανταρτών, δυνάμεως 320 ανταρτών είχαν συγκεντρωθεί δυτικά του Διδυμοτείχου στην περιοχή Ζωντάν Τεπέ- Μαυροκκλησίου- Μεθορίου. Κάθε συγκρότημα των ανταρτών είχε από ένα ορεινό πυροβόλο των 75 χιλ. Στην ίδια περιοχή υπήρχε και ένα ένοπλο τμήμα με ανταρτίνες. Το Γ’ ΣΣ διέταξε εκκαθάριση της περιοχής, επειδή αποτελούσε ορμητήριο για επιθέσεις κατά των σιδηροδρόμων στα πεδινά. Η πολυήμερη διεξαγωγή των επιχειρήσεως είχε ανατεθεί στην 27η Ταξιαρχία. Στην Αθήνα ανακοινώθηκε ότι στην περιοχή του Μαυροκκλησίου από έκρηξη βλήματος καταστράφηκε ένα πυροβόλο των ανταρτών, με αποτέλεσμα να σκοτωθούν ή να τραυματισθούν οι χειριστές του.

*Λιτή ανακοίνωση του ΓΕΣ για το θάνατο του ταξίαρχου Γ. Ρογκόπουλου


Νεκρός από νάρκη ο ταξίαρχος Ρογκόπουλος

                Στις 12 Αυγούστου έφτασε στην τοποθεσία Ψηλός Στάλος δυτικά του Διδυμοτείχου ο ταξίαρχος Ρογκόπουλος ο οποίος ζήτησε τη συνέχιση των εκκαθαριστικών επιχειρήσεων, ενώ το απόγευμα έφτασε εκεί και ο διοικητής της VII Μεραρχίας υποστράτηγος Κώτσαλος, ο οποίος μίλησε στους στρατιώτες
                Στις 13 Αυγούστου (γρουσούζικη μέρα πάλι) συμμετέχοντας στις επιχειρήσεις, σκοτώθηκε από έκρηξη νάρκης ο διοικητής της ταξιαρχίας, Γεώργιος Ρογκόπουλος. 
*Ο Γεώργιος Ρογκόπουλος, ως λοχαγός, όταν τραυματίσθηκε στις μάχες του Σαγγάριου (Εφημερίδα "Πατρίς" 11 Οκτωβρίου 1921) 

Αντικαταστάθηκε στις 19 Αυγούστου από τον ταξίαρχο Αρχιμήδη Αργυρόπουλο. Αλλά και αυτός υπήρξε άτυχος. Κινούμενος με τον επιτελάρχη του από το Διδυμότειχο προς την περιοχή των εκκαθαριστικών επιχειρήσεων στο Μαυροκκλήσι με τζιπ προσέκρουσαν σε νάρκη και τραυματίσθηκαν αμφότεροι. Στις σκληρές μάχες που ακολούθησαν στην ευρύτερη περιοχή έχασε τη ζωή στις 15 Αυγούστου και ο λοχαγός Νικόλαος Γιαννούλης, διοικητής του Ι/Α Ουλαμού του 108 Συντάγματος Πεδινού Πυροβολικού. Στις 16 Αυγούστου μαχητικά αεροπλάνα έπληξαν τις θέσεις των ανταρτών με ρουκέτες και πολυβόλα. Την επομένη ξανά τα αεροπλάνα έπληξαν θέσεις των αναρτών. 
*Και η εκδοχή των ανταρτών για το ποιος έβαλε τη νάρκη. Από εφημερίδα που έβγαινε 
στα βουνά του Έβρου. Αρχεία ΑΣΚΙ

                Στις 16 Αυγούστου είχαμε μια ακόμα επίθεση ανταρτών στη Λάδη, όπου στάθμευε το 28ο Τάγμα Εθνοφρουράς. Οι αντάρτες μπήκαν στο χωριό και έκαψαν 7 σπίτια. ‘Ένας στρατιώτης έχασε τη ζωή του.
                Στις 20 προς 21 Αυγούστου οι αντάρτες έπληξαν με πυροβόλο το Διδυμότειχο. Μερικά  βλήματα εξερράγησαν στο κέντρο της πόλης σκοτώνοντας δύο στρατιώτες, Τραυματίσθηκαν επίσης 4 στρατιώτες, 1 χωροφύλακας και 1 άνδρας των ΜΑΥ.


Ανθυπολοχαγός αυτομολεί στους αντάρτες


                Στις 24 Αυγούστου τη διοίκηση της μαχόμενης 27ης Ταξιαρχίας ανέλαβε ο συνταγματάρχης Γεώργιος Αγραφιώτης. Την ίδια μέρα, ένας έφεδρος ανθυπολοχαγός που επικεφαλής μιας διμοιρίας κατείχε το ύψωμα 265, αυτομόλησε προς τους αντάρτες. 
*Ο Πέτρος Καρποδίνης

                Την επομένη, στο κοντινό Μαυροκκλήσι, εισχώρησε ο υπολοχαγός Πέτρος Καρποδίνης με λίγους στρατιώτες, για να επισημάνει θέσεις ανταρτών και… βρέθηκε αντιμέτωπος με τον αυτομολήσαντα ανθυπολοχαγό!!!  Στη συμπλοκή που ακολούθησε ο Καρποδίνης έχασε τη ζωή του από θραύσματα χειροβομβίδας. Ο λόχος συναποκομίζοντας τη σορό του διοικητή του και τρείς τραυματίες συμπτύχθηκε προς το ύψωμα 269.
                Στις 26 Αυγούστου σταμάτησαν προσωρινά για λίγες μέρες οι μάχες για να ετοιμασθεί νέο σχέδιο επιχειρήσεων. Η Ταξιαρχία στην πρώτη φάση των επιχειρήσεων έχασε στο πεδίο της μάχης 3 αξιωματικούς και 12 οπλίτες. Είχε 9 τραυματίες αξιωματικούς και 44 στρατιώτες. Ένας αξιωματικός αυτομόλησε στους αντάρτες.
*Περιγραφή των μαχών στο Μαυροκλήσι Διδυμοτείχου, από την αντάρτικη εφημερίδα "Αγωνίστρια" (Αρχεία ΑΣΚΙ)

                Τις τελευταίες μέρες του Αυγούστου στις στρατιωτικές αρχές αναφέρθηκε ότι στο χωριό Καρωτή Διδυμοτείχου εκτελέστηκαν από τους αντάρτες ένας αδερφός και μία σύζυγος ανταρτών, επειδή αρνήθηκαν να τους ακολουθήσουν στο βουνό. Κάηκαν επίσης 5 σπίτια. Επίσης εβλήθησαν χωρίς συνέπειες τα Λαγηνά Σουφλίου.
                Την 1η Σεπτεμβρίου σκοτώθηκε από εκραγείσα νάρκη ο έφεδρος ανθυπολοχαγός του 94ου Τάγματος της Εθνοφρουράς Φουντουκίδης Ελευθέριος.
 *Χάρτης της επιχείρησης "ΠΑΠΠΟΥΣ". Αρχεία ΔΙΣ/ΓΕΣ 

Η επιχείρηση ΠΑΠΠΟΥΣ

                Η επόμενη επιχείρηση με την κωδική ονομασία ΠΑΠΠΟΥΣ άρχισε στις 2 Σεπτεμβρίου. Και στη φάση αυτή υπήρξε αεροπορικός βομβαρδισμός των θέσεων που κατείχαν αποφασιστικά οι αντάρτες. Ο στρατός μεθοδικά, προωθούσε τις θέσεις του στη Θράκη.  
                Χαρακτηριστικό των φοβερών συνθηκών που επικρατούσαν στα πεδία των μαχών δυτικά του Διδυμοτείχου, στην επιχείρηση αυτή, ήταν το γεγονός ότι το 559 Τάγμα Πεζικού  στις 5 Σεπτεμβρίου είχε 7 τραυματίες, από τους οποίους οι 6 ήταν από νάρκες. Από έκρηξη νάρκης σκοτώθηκε και ο έφεδρος ανθυπολοχαγός Θεολόγος Ιωαννίδης, του 717 Λόχου Μηχανικού.
                Σ’ αυτή τη δεύτερη φάση οι απώλειες της 27ης Ταξιαρχίας ήταν 1 αξιωματικός νεκρός και 10 στρατιώτες. Τραυματίες 1 αξιωματικός και 99 στρατιώτες.  Η επιχείρηση ολοκληρώθηκε  στις 7 Σεπτεμβρίου, με επιτυχία.
                Για να φανούν  οι δυσχέρειες που αντιμετώπιζαν οι στρατιώτες κατά τη διάρκεια αυτής της σκληρής εκκαθαριστικής επιχείρησης, αξίζει να αναφερθεί ότι αργότερα, στα τέλη Σεπτεμβρίου, ο αντισυνταγματάρχης Β. Σταυρογιαννόπουλος που επιθεώρησε το 559 ΤΠ, σε έκθεσή του γνωστοποιούσε ότι… στον 2ο Λόχο οι στρατιώτες κήρυξαν δίωρη απεργία πείνας!!!
                Πάντως, σύμφωνα με ανακοίνωση είχε επιτευχθεί η κατάληψη των υψωμάτων Τζιβά Κουρού και Τατάρ κοντά στα σύνορα με την Βουλγαρία.
                Από τις 19 Σεπτεμβρίου 1948  συγκροτήθηκε το Τακτικό Στρατηγείο Εθνοφρουράς Διδυμοτείχου με προσωρινή έδρα στο Σουφλί. Στην ζώνη Νέστου- Έβρου κατά τις εκτιμήσεις του Γ’ ΣΣ Στρατού δρούσαν κατά προσέγγιση 3600 αντάρτες.
                Την νύχτα της 24ης Σεπτεμβρίου 1948 ένα συγκρότημα ανταρτών επιτέθηκε κατά της Νέας Βύσσας Ορεστιάδας. Αντιστάθηκαν άνδρες των ΜΑΥ, αλλά οι αντάρτες κατόρθωσαν να διεισδύσουν στο χωριό, όπου έκαψαν το σχολείο και απήγαγαν 27 άνδρες και 7 γυναίκες. Οι άνδρες των ΜΑΥ είχαν 1 νεκρό και 2 τραυματίες. Παραδόθηκαν όμως 2 αντάρτες με τον οπλισμό τους. Κατά την αποχώρηση τους οι αντάρτες έπεσαν σε ενέδρα τμήματος του 40 Τάγματος της Εθνοφρουράς. Συνελήφθησαν αιχμάλωτοι 5 αντάρτες και 1 ανταρτίνα. Επίσης απελευθερώθηκαν τέσσερις απαχθέντες χωρικοί.
                Δύο μέρες μετά, στο Μικρό Δέρειο, σκοτώθηκε από έκρηξη νάρκης ο διοικητής του 82ου Τάγματος Εθνοφρουράς Αριστείδης Ρότσος. 
                Στις 27 Οκτωβρίου ομάδα σαμποτέρ επιχείρησαν τη νύχτα να ανατινάζουν γέφυρα στα Δίκελα Αλεξανδρούπολης. Τους καταδίωξε ο στρατός. Οι εφημερίδες έγραψαν ότι σκοτώθηκαν 10 αντάρτες και βρέθηκαν 14 τραυματίες, ανάμεσα στους οποίους και ο καπετάν Τάκης.
*Το σήμα για την ανάρρωση του καπετάν Ατσαλένιου

                Από σήμα της 29ης Οκτωβρίου 1948, που υπάρχει στα Αρχεία του Στρατού προκύπτει ότι ο καπετάν Ατσαλένιος, που είχε αναρρώσει από τραυματισμό του επικεφαλής ομάδας 40 ανταρτών μετακινήθηκε από τα ορεινά της Ροδόπης στην περιοχή του Τριγώνου.
*Η επίθεση κατά των Φερρών

                Ισχυρή ανταρτική δύναμη στις 8 Νοεμβρίου επιτέθηκε εναντίον των Φερών. Παρά την αντίσταση του 38ου Τάγματος Εθνοφρουράς, ανδρών της χωροφυλακής και των ΜΑΥ, οι αντάρτες διείσδυσαν στην πόλη έβαλαν φωτιά στον αλευρόμυλο του Τζατζάρα και σε 3 αχυρώνες. Στη μάχη που έγινε, σκοτώθηκε ο έφεδρος υπολοχαγός Πυροβολικού Νικόλαος Βογιατζής, τραυματίσθηκαν 3 οπλίτες,  2 άνδρες ΜΑΥ, 1 ιδιώτης και τραυματίσθηκε 1 γυναίκα. Οι αντάρτες εγκατέλειψαν 6 νεκρούς και 10 τραυματίες, που συνελήφθησαν. Φεύγοντας έριξαν ένα μεγάλο πλάτανο στην πλατεία για να παρεμποδίσουν τις κυβερνητικές δυνάμεις να τους καταδιώξουν.
                Στις 12 Νοεμβρίου 1948 οι αντάρτες επιτέθηκαν στο Νεοχώρι Ορεστιάδας όπου έκαψαν 5 καταστήματα.
                Στις 16 Νοεμβρίου σειρά είχε η Κορνοφωλιά, όπου έκαψαν το κοινοτικό κατάστημα και 1 σπίτι και απήγαγαν 2 άνδρες και 11 κορίτσια. Τρείς μέρες μετά επιτέθηκαν εναντίον των χωριών Γεμιστή και Κήποι.
                Προς τα τέλη του Νοεμβρίου ομάδα σαμποτέρ κατέστρεψε σιδηροτροχιά κοντά στη Συκορράχη Αλεξανδρούπολης.
                Στις 28 Νοεμβρίου, το Διδυμότειχο υπέστη άλλη μία επίθεση. Οι αντάρτες μπόρεσαν να κάψουν τρία σπίτια σε ακραίες συνοικίες, σκότωσαν μια γυναίκα και απήγαγαν τρεις, πριν καταδιωχθούν.
                Το Δεκέμβριο του 1948 ο στρατός είχε επεκταθεί σε πολλά σημεία και έβγαζε συνεχώς ενέδρες, οι οποίες συναντούσαν αντάρτες και έδιναν μάχες, όπως στις 2 του μηνός στο Ασπρονέρι Διδυμοτείχου, στις 13 στη Συκορράχη, στις 16 στον Άβαντα και στην Κίρκη Αλεξανδρούπολης κ.λπ.  Το αίμα χύνονταν ασταμάτητα….               
                Όμως ο κύκλος αίματος δεν έλεγε να κλείσει.

Παντελής Στεφ. Αθανασιάδης

ΒΟΗΘΗΜΑΤΑ

-Αρχείο Διεύθυνσης Ιστορίας Στρατού
-«Αντισυμμοριακός Αγών» Έκδοση ΓΕΣ/ΔΙΣ, 1971. Η έκδοση αυτή πολτοποιήθηκε με εντολή της πρώτη κυβέρνησης του ΠΑΣΟΚ.
-«Δράσις της Χωροφυλακής κατά την περίοδον 1941 – 1950» Έκδοση Αρχηγείου Χωροφυλακής, 1962.
-Τύπος εποχής.
-«Ο Εμφύλιος στον Έβρο, 1946-49» του Βαγγέλη Κασάπη (Κρίτων), 1999.

*'Ενας Σουφλιώτης νεκρός του εμφυλίου πολέμου


*Φάρμακα από αεροπλάνο στο Διδυμότειχο. 
Είδηση από τις εφημερίδες της 25ης Φεβρουαρίου 1948


*Ιππικό στην Ορεστιάδα


33 σχόλια:


  1. Kύριε Αθανασιάδη, διαβάζω με ιδιαίτερο ενδιαφέρον τις ιστορικές σου καταγραφές για τη Θράκη και τον "Εμφύλιο Πόλεμο". Θα ήθελα να μου πείτε, αν δε σας κάνει κόπο, αν έχετε πληροφορίες για γεγονότα από τον Εμφύλιο που συνέβησαν στην περιοχή των Σαπών και των οικισμών του (Χαμηλό - Κασσιτερά- Συκορράχη- Λύκειο- Νέα Σάντα κλπ.). Στο συγγενικό μου περιβάλλον υπάρχουν 3-4 πρόσωπα που έχασαν τη ζωή τους στα γεγονότα εκείνης της εποχής. Υπάρχουν κάπου καταγεγραμμένα τα περιστατικά των συγκρούσεων στην περιοχή μου;

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  2. Καλημέρα... Βασικά τα κείμενά μου αφορούν τον νομό Έβρου και όχι τους άλλους νομούς της Θράκης. Περιγραφή για την επίθεση στις Σάπες (Σιαπχανές) υπάρχει στο βιβλίο του καπετάν Κρίτωνα, που αναφέρω στα κείμενά μου. Ονόματα καταγεγραμμένα των θυμάτων συνολικά, δεν έχω δει πουθενά. Σε σχετικές εκδόσεις του ΓΕΣ αναφέρονται ονόματα αξιωματικών και αυτά όχι πλήρη. Οι εφημερίδες της εποχής δεν έγραφαν ονόματα οπλιτών ή πολιτών, πολύ περισσότερο δε των ανταρτών. Όσα ονόματα γράφηκαν ήταν συνήθως κάποιων καπετάνιων. Ένα βιβλίο που αναφέρει αρκετά ονόματα Θρακών είναι του Θωμά Δρίτσιου "Γιατί με σκοτώνεις σύντροφε"..

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  3. Λεπτομερέστατο άρθρο και ήταν απαραίτητο να είναι για τους βόρειο Εβρίτες γιατί πολλοί από μας διαβάσαμε σ΄ αυτό πολεμιστές (στρατιώτες-χωρ/κες-ΜΑΥδες) γνωστούς μας και αρκετούς συγγενείς. Εύγε Παντελή.

    Theofilos Gudusakis

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  4. ΙΣΤΟΡΙΚΗ ΕΥΣΤΟΧΙΑ ΤΗΣ ΑΛΗΘΕΙΑΣ.

    Emmanouil Simos

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  5. Γέμισ’ ατσάλι ο ουρανός
    κι η γη αγκομαχάει,
    και αδερφός τον αδερφό
    μας βάλαν και χτυπάει.

    Rania Pantazi

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  6. Ας ευχηθούμε να μην ξαναχυθεί ποτέ αδελφικό αίμα... Την Καλησπέρα μου Παντελή!

    Δήμος Τσαγκούδης


    ΑπάντησηΔιαγραφή
  7. Καλησπέρα Δήμο. Αυτή είναι μια διαρκής ευχή!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  8. Η περίοδος αυτή σημάδεψε και την επόμενη γενιά (και αυτούς που έμειναν και αυτούς που έφυγαν) με ανυπολόγιστη ζημιά στην οικογένεια και στην κοινωνία γενικότερα. Σαράντα χρόνια αργότερα, ακόμη αφηγούνταν ιστορίες που δίχασαν οικογένειες και γείτονες στο φανατισμό της εποχής. Πέρα απ' την αιματοχυσία και τον τραυματικό χωρισμό παιδιών απ τις μάνες και τους πατέρες τους, το κοινωνικό κόστος του διχασμού ήταν μεγάλο για τον Έβρο και άφησε βαθειές πληγές. Συγχαρητήρια για την ανεκτίμητη προσφορά σας.

    Vassilios Kazakidis

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  9. Na sai kala pantelh mou diavazoume kai kati axiologo apo sena edw mesa

    μαρια τσολακιδου

    ΑπάντησηΔιαγραφή

  10. Τέτοιες σκηνές έζησε όλη η βόρεια Ελλάδα,οι Έλληνες σκοτώθηκαν μεταξύ τους και οι Άγγλοι κάναν την δουλειά τους δυστυχώς

    Lefteris Karabetsos

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  11. Και όχι μόνο οι Άγγλοι... Ο Τίτο έστησε ψευτομακεδονία...

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  12. To 1948 υπήρξε μια χρονιά, με σοβαρά διλήμματα και με πολύ αίμα..οι δυνάμεις του κράτους , δεν έχουν καταφέρει , να συντρίψουν τους αντάρτες και οι κομμουνιστές δεν έχουν αναγνωριστεί ακόμα..Πρωθυπουργός των βουνών ο Μάρκος Βαφειάδης!οι αντάρτες συνεχίζουν τις επιδρομές , σε χωριά και πόλεις , τις δολιοφθορές σε τεχνικά έργα καθώς και την βίαιη στρατολόγηση και παιδομάζωμα..ο νομός Έβρου , στο επίκεντρο των συγκρούσεων , με ποκίλλα περιστατικά , που περιγράφονται με γλαφυρότητα στο κείμενο...η πληθώρα των γεγονότων τόσο μεγάλη , ώστε, στις 7 Απριλίου συστήνεται βαλκανική επιτροπή του ΟΗΕ , με κύριο μέλημά της , την έρευνα του εμφυλίου στην χώρα μας!έτσι καταλήγουμε στο αιματηρό Δεκέμβριο του 1948 , όπου ο στρατός έχει επεκταθεί σε πολλά σημεία , στήνοντας παντού ενέδρες και εκ νέου μάχες , ατέλειωτες με ατέλειωτες απώλειες....ο αιματηρός κύκλος δεν έχει ακόμα κλείσει και η ιστορία συνεχίζεται...

    Φανη Πιατα

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  13. Συγκλονιστικές οι αφηγήσεις σου Παντελή.
    Εύγε για την προσπάθεια που καταβάλλεις και που ανεβάζει τον πήχη της ποιότητας για το site σου, ακόμα πιο ψηλά.

    Κάποια στιγμή - θα σου πρότεινα - να κάνεις μερικές μικρές συμπληρώσεις και διευκρινίσεις, για όσα εσύ θεωρείς αυτονόητα, αλλά οι νεώτεροι αγνοούν. Π.χ., τι ήταν τα ΜΑΥ και οι άνδρες τους, στους οποίους συνεχώς αναφέρεσαι.

    Andreas Makrides


    ΑπάντησηΔιαγραφή
  14. Μ.Α.Υ. Μονάδες Ασφαλείας Υπαίθρου, ένοπλα σώματα που επανδρώνονταν συνήθως από χωρικούς αγρότες κλπ και πολεμούσαν δίπλα στο στρατό και τη χωροφυλακή, μετέπειτα μετονομάστηκαν σε ΤΕΑ .

    Theofilos Gudusakis


    ΑπάντησηΔιαγραφή
  15. Η ΝΤΟΠΙΑ ΙΣΤΟΡΙΑ ΝΤΟΜΠΡΑ ΓΡΑΜΜΕΝΗ.ΜΠΡΑΒΟ.

    Emmanouil Simos

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  16. Ανδρέα ευχαριστώ... Στα άρθρα αυτά σε μερικά σημεία έχω βάλει σε παρένθεση τους πλήρεις τίτλους...
    πριν από 2 λεπτά · Μου αρέσει!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  17. Θεόφιλε, ευχαριστώ... Με πρόλαβες....

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  18. Σύρος 14 Οκτωβρίου 2014.Ώρα 17.00
    Αγαπητέ συμπατριώτα Παντελή.
    Παρακαλώ να μου επιτρέψεις τον ενικό,γιατί έτσι νοιώθω πιο κοντά σου,παρότι γεωγραφικά είμαι μακριά.
    Θα μου επιτρέψεις να σε συγχαρώ από βάθους καρδίας,για μια άλλη φορά,για το παρόν κείμενο σου,αλλά και για όλα τα αναφερόμενα στη περίοδο του Εμφυλίου Πολέμου,που διαδραματίσθηκαν στον ακριτικό Νομό μας.
    Έχω διαβάσει αρκετά ιστορικά βιβλία της περιόδου αυτής,τόσο της Διευθύνσεως Ιστορίας Στρατού,όσο και άλλων συγγραφέων,όμως τα γεγονότα που γράφεις,δεν τα έχω διαβάσει σε αυτά.Ακόμα και οι 16 τόμοι,που έχει εκδώσει η Διεύθυνση Ιστορίας Στρατού για τον Εμφύλιο Πόλεμο,δεν περιλαμβάνει τα γεγονότα,που εσύ τόσο απλόχερα μας προσφέρεις,αφιερώνοντας πολύτιμο χρόνο και καταβάλλοντας μεγάλη προσπάθεια και κόπο.
    Από την προσεκτική μελέτη του παρόντος κειμένου συνάγονται:
    1.Οι πολιτικές παρεμβάσεις Υπουργών και Βουλευτών για διάθεση περισσότερων και καλύτερα οργανωμένων Μονάδων του Ελληνικού Στρατού στις περιφέρειες εκλογής των,σε βάρος άλλων περιοχών,όπως π.χ. του Νομού Έβρου.Η παραμέληση του Έβρου γνωστή όπως πάντα.
    2.Η ανεπάρκεια των σταθμευουσών στο Νομό Έβρου Μονάδων,σε στελέχη,δύναμη,υλικά και μέσα.Πολλές Μονάδες Εθνοφρουράς,οι οποίες για διαφόρους λόγους υστερούσαν σε μαχητικότητα και ήταν πλημμελώς εκπαιδευμένες.Η εφαρμογή της Κυρίας Προσπάθειας σε άλλες περιοχές της χώρας δεν δικαιολογούσε αυτην την στάση της επίσημης πολιτείας.
    3.Ο Νομός Έβρου λόγω της γεωγραφικής διαμορφώσεώς του,επέτρεπε τη διαβίωση των ανταρτικών τμημάτων μόνο στις Δυτικές περιοχές του Νομού ή κοντά στα Ελληνο-Βουλγαρικά σύνορα.Αυτό,όπως και άλλα στοιχεία,τεκμηριώνουν την χρησιμοποίηση των εδαφών της Βουλγαρίας ως βάση ανασυγκροτήσεως,εκπαιδεύσεως,αναπαύσεως και εξορμήσεως των ανταρτικών τμημάτων.
    4.Η ευρεία χρησιμοποίηση των ναρκών κατά προσωπικού και οχημάτων,που ανεφοδιάζονταν αφειδώς από τις κομμουνιστικές χώρες τα ανταρτικά τμήματα,όχι μόνο σε δρομολόγια στα βουνά και στα ορεινά μέρη,αλλά και σε επαρχιακούς και κοινοτικούς δρόμους.Οι απώλειες σε προσωπικό και μέσα δραματικές,μεγαλύτερες και από εκείνες κατά τις επιθετικές και αμυντικές επιχειρήσεις των τμημάτων του στρατού,αλλά και σε ανύποπτους κατοίκους της περιοχής.Μια αδικαιολόγητη και εγκληματική ενέργεια των ανταρτών,κοντά και στις άλλες,που καταγράφονται στο παρόν κείμενο.
    5.Η εκτέλεση των δύο αιχμαλωτισθέντων στρατιωτών.Από τις ελάχιστες εκτελέσεις αιχμαλώτων κληρωτών,σε αντίθεση με τους αιχμαλωτιζομένους Μονίμους Αξιωματικούς,οι οποίοι πάγια και χωρίς χρονοτριβή εκτελούνταν.Σε έκθεση της Διεύθυνσης Ιστορίας
    Στρατού καταγράφεται περίπτωση Ταγματάρχου,Διοικητού Τάγματος,ο οποίος,όταν περικυκλώθηκε με τους επιτελείς του από ανταρτικά τμήματα,προτίμησε να αυτοκτονήσει,παρά να αιχμαλωτισθεί.
    6.Ανεξήγητη η στάση και η συμπεριφορά του Αντισυνταγματάρχη Ευστ.Θεοδωρόπουλου,Διοικητού του 559 Τ.Π.Μυθιστορηματική η περιπέτειά του.Ο συνετός Διοικητής-Ηγέτης λαμβάνει τα προβλεπόμενα μέτρα ασφαλείας στο πεδίο της μάχης,γιατί εάν τεθεί εκτός μάχης,δεν αποκλείεται η Μονάδα του να διαλυθεί.
    Κωνστ.Πατιαλιάκας
    Αντιστράτηγος ε.α

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  19. Αγαπητέ στρατηγέ, ευχαριστώ για τα καλά σου λόγια και για την επιμέλεια με την οποία διαβάζεις τα κείμενά μου. Φυσικά και μπορείς να χρησιμοποιείς τον ενικό. Είμαστε άλλωστε συμπατριώτες. Οι παρατηρήσεις σου πάντα εμπλουτίζουν και φωτίζουν τα δικά μου γραπτά. Έχω κάποιες μνήμες από εκείνη την δραματική εποχή σαν παιδί και εύχομαι η πατρίδα μας να μην τις ξαναζήσει...

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  20. Γιωργος Βασιλειαδης
    Μια ιστορικη και μονον παρατηρηση-ΕΜΦΎΛΙΟΣ- ΕΙΝΑΙ- ΜΕΤΑΛΛΑΞΗ των τελευταιων ετων --Η επισημη ονομασια που εδωσε ο Οργανισμος -Ηνωμενων -Εθνων τον καιρό εκείνο ηταν ----ΣΥΜΜΟΡΙΤΟΠΟΛΕΜΟΣ

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  21. Ο ΟΗΕ δια την Βαλκανικής Επιτροπής του, μίλησε για ξενοκίνητο πόλεμο. Ο όρος συμμοριτοπόλεμος αποδόθηκε από την πλευρά των νικητών. Σήμερα δεν έχουν καμιά αξία αυτοί οι όροι. Σημασία έχει ποιος νίκησε και γλύτωσε τη χώρα από περαιτέρω αιματοχυσία και πολλά άλλα δεινά.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  22. Γιαννίκος Γιαννίκος
    ΑΔΕΛΦΕ ΠΑΝΤΕΛΗ ΤΗΝ ΕΡΓΑΣΙΑ ΣΟΥ ΑΥΤΗΝ ΠΡΕΠΕΙ ΟΛΟΣ Ο ΕΛΛΗΝΙΚΟΣ ΛΑΟΣ ΝΑ ΤΗΝ ΔΙΑΒΑΣΕΙ ΠΡΙΝ ΠΑΕΙ ΝΑ ΨΗΦΙΣΕΙ.ΜΠΡΑΒΟ ΣΟΥ ΓΙΑ ΜΙΑ ΑΚΟΜΗ ΦΟΡΑ ΠΙΣΤΕΨΕ ΜΕ ΔΕΝ ΘΑ ΚΟΥΡΑΣΤΩ ΝΑ ΣΕ ΣΥΓΧΑΙΡΩ ΚΑΙ ΝΑ ΣΕ ΕΥΧΑΡΙΣΤΩ ΓΙΑΤΙ ΜΟΥ ΜΑΘΑΙΝΕΙΣ ΤΗΝ ΕΛΛΗΝΙΚΗ ΙΣΤΟΡΙΑ ΚΑΙ ΚΥΡΙΑ ΤΟΥ ΤΟΠΟΥ ΠΟΥ ΓΕΝΝΗΘΗΚΑ.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  23. Elen Chion
    Εξαιρετικό Παντελή!!!!!!! τι σκληρές καταστάσεις..................

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  24. Θανάσης Δουλγεράκης
    Κύριε Αθανασιάδη, διαβάζοντας για τα γεγονότα του εμφυλίου του 48 στον Έβρο, έπεσα σε περιγραφή που αναφέρεται σε περιστατικό που συνέβη τις 15 Μαΐου. Εκεί είδα με έκπληξη το όνομα του τότε υπενωμοτάρχη Αθανασίου Τζίφα!!! Είχα την τύχη να τον γνωρίσω στα εφηβικά μου χρόνια και τον άκουγα να μιλάει με πάθος για εκείνη την περίοδο. Η καταγωγή του ήταν από την Πελοπόννησο και παντρεμένος στις Φέρες. Ήταν πολύ αγαπητός και δίκαιος ακόμη και στους αριστερούς. Στην περίοδο του εμφυλίου στο κρατητήριο της Χωροφυλακής υπήρχε μια γυναίκα με το μικρό τότε κοριτσάκι της, ο κυρ Θανάσης έδινε φαγητό από το δικό του συσσίτιο στο κοριτσάκι για να μην μένει νηστικό!! Όταν μεγάλωσε το κοριτσάκι, αν θυμάμαι καλά ήταν από την Αισύμη, έψαξε να τον βρει στις Φέρες για να τον ευχαριστήσει, τόσο πολύ τον συγκίνησε που από τότε το είχαν σαν δικό τους παιδί με την κυρία Ροδόπη, σημειωτέον ότι δεν είχε αποκτήσει παιδιά!!! Σας στέλνω και 3 φωτογραφίες του, που βρήκα από συγγενείς, ελπίζω κάποια από αυτές να μπει στην σελίδα- ανάρτηση, θα το χαρεί πολύ από εκεί που βρίσκεται!!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  25. Δημήτριος Χατζηπουλίδης
    Συγκλονιστικά πράγματα διάβασα που δεν τα ήξερα. Σε μία από τις επιθέσεις των ανταρτών με όλμους στο Διδυμότειχο το 1948, λίγο πριν γεννηθώ, έπεσε ένας όλμος στο σπίτι μας επί της Βενιζέλου προκαλώντας ευτυχώς μόνο υλικές ζημιές. Εκτός από τις μεγάλες απώλειες ανθρώπινων ζωών υπήρχαν και τρομερές καταστροφές υλικών, οικονομικές ζημιές ανυπολόγιστες σε μια χώρα που μόλις είχε βγει από τα δεινά μιας σκληρής κατοχής.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  26. Νίνα Γκούδλη
    Ευχαριστώ Παντελή που με την εξαιρετική δουλειά σου γνωρίζω τα γεγονότα της πονεμένης εκείνης εποχής. Είναι πρόληψη για άλλο διχασμό. Ο εmφύλιος πόλεμος είναι ο ποιο οδυνηρός πόλεμος. Ποιος είναι ο εχθρός;.....🌺🌷🌻🌸

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  27. Kortessia Mouloudi
    Πρεπει να καταθέσω, ντροπή μεν, αλλα διαβασα με μεγαλη προσοχή το κείμενο, διοτι ειμαι σχεδόν άσχετη με την ιστορία, επειδη δεν μου άρεσε σαν μάθημα.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  28. Ζήσης Χατζηπασχάλης
    ΠΑΝΤΕΛΗ ΩΡΑΙΕΣ ΟΙ ΙΣΤΟΡΙΚΕΣ ΣΟΥ ΚΑΤΑΓΡΑΦΕΣ .ΤΙ ΕΓΚΛΗΜΑΤΑ ΔΙΕΠΡΑΞΑΝ ΟΙ ΔΟΛΟΦΟΝΟΙ ΑΝΤΑΡΤΕΣ ΚΟΜΜΟΥΝΙΣΤΕΣ ΚΑΙ ΕΚΤΕΛΕΣΤΕΣ ΤΩΝ ΒΟΥΝΩΝ ΤΟΤΕ.ΔΥΣΤΥΧΩΣ ΣΗΜΕΡΑ ΤΑ ΑΠΟΜΕΙΝΑΡΙΑ ΤΟΥΣ ΚΥΒΕΡΝΟΥΝ ΤΗΝ ΕΛΛΑΔΑ ΜΑΣ,ΤΑ ΠΑΛΙΟΛΑΜΟΓΙΑ,ΟΙ ΑΝΙΚΑΝΟΙ ΜΑΣ ΕΧΟΥΝ ΚΑΤΑΣΤΡΕΨΕΙ ΟΙΚΟΝΟΜΙΚΑ.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  29. Tassula Healey
    Αυτή η φωτογραφία δημοσιεύτηκε για πρώτη φορά στο περιοδικό Καλημέρα της ΕΚ Πράγας!!! Είναι αντίγραφο από την φωτογραφία του Παιονίδη, από τη Λεμεσό Κύπρου και με την ευγενική άδεια του ίδιου, φωτογράφισε η Τασούλα Ζησάκη-Healey, Πρόεδρος της ΕΚ Πράγας και Συντάκτης του περιοδικού Καλημέρα, το οποίο εκδίδεται από την ΕΚ Πράγας στην Πράγα.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Διατήρησα την αρχική λεζάντα για να φαίνεται η αυθεντικότητα και η προέλευση της φωτογραφίας.

      Διαγραφή
    2. Tassula Healey
      Εντάξει είναι. Ο Παιονίδης έφυγε από τη ζωή εδώ και τρία χρόνια. Ήμασταν πολύ στενοί φίλοι με την οικογένεια αυτή.

      Διαγραφή

LinkWithin

Related Posts Plugin for WordPress, Blogger...