ΤΟ ΕΛΛΗΝΙΚΟ ΕΚΣΤΡΑΤΕΥΤΙΚΟ ΣΩΜΑ ΣΤΗ ΜΕΣΗΜΒΡΙΝΗ ΡΩΣΙΑ ΤΟ 1919

*Ο αντιστράτηγος Κωνσταντίνος Νίδερ με το επιτελείο του, μπροστά στην ελληνική πρεσβεία της Κωνσταντινούπολης, κατά την επιστροφή τους από την Ουκρανία και καθ' οδόν προς την Σμύρνη

Γράφει ο κ. Κωνσταντίνος Πατιαλιάκας,  Αντιστράτηγος ε.α.

                Με τον τερματισμό του Α΄ Παγκοσμίου Πολέμου οι Δυτικοί αντιμετώπισαν έναν ενοχλητικό πονοκέφαλο. Τα Γερμανικά στρατεύματα είχαν αρχίσει να αποχωρούν από τα κατεχόμενα εδάφη της Ρωσίας, τα οποία καταλάμβαναν οι Μπολσεβίκοι. Οι Δυτικοί ήθελαν να προλάβουν, πριν το κομουνιστικό καθεστώς της Ρωσίας, που αντιμετωπίζονταν ως ένα είδος επιδημίας, λάβει ανησυχητικές διαστάσεις εξάπλωσης.

                Για να προστατεύσει το δικό της φιλελεύθερο σύστημα η καπιταλιστική Δύση έπρεπε να αντιδράσει, να δημιουργήσει έναν φραγμό, μια «υγειονομική ζώνη», από τη Βαλτική μέχρι την Μαύρη Θάλασσα και να εμποδίσει την εξάπλωση της «αρρώστιας» προς Δυσμάς και Νότο. Παράλληλα με την αποβίβαση στρατευμάτων της Αμερικής, της Βρετανίας και της Ιαπωνίας σε εδάφη της Σιβηρίας, αποφασίσθηκε από τους Συμμάχους η κατάληψη εδαφών της Νότιας Ρωσίας από Γαλλικά στρατεύματα. Επειδή η Γαλλία αντιμετώπιζε οικονομικά, πολιτικά και κοινωνικά προβλήματα, καθώς και προβλήματα αποστολής στρατευμάτων, ζητήθηκε η συμμετοχή και άλλων κρατών της Ευρώπης, μεταξύ των οποίων και της Ελλάδας.

Μη υπαρχόντων πόρων.... και το 1901!!!

*Ένα από τα ελάχιστα σωζόμενα φύλλα της εφημερίδας "'Εβρος" 

του Κωνσταντίνου Βλαχόπουλου, από τη συλλογή του Μιχάλη Πατέλη (Αλεξανδρούπολη).

*Η περίπτωση της εφημερίδας "'Εβρος" της Αδριανούπολης

που έμεινε αβοήθητη το 1901 από το Εθνικό Κέντρο, 

όταν στη Θράκη μαίνονταν οι προπαγάνδες 

και ο αλυτρωτισμός των γειτόνων μας 

Γράφει ο Παντελής Στεφ. Αθανασιάδης

           Σήμερα θα σας αφηγηθώ μια σύντομη ιστορία, που δείχνει πώς το εθνικό κέντρο το 1901, όταν υπήρχαν σημαντικές ελληνικές αλύτρωτες πληθυσμιακές ομάδες, αδυνατούσε να τις βοηθήσει λόγω ελλείψεως πόρων. Ένα φαινόμενο, που και σήμερα ενδημεί στην εθνική ζωή, με αποτέλεσμα να χάνονται ή να υποβαθμίζονται διεθνή ερείσματα της χώρας και να υποχωρούν πολλές γραμμές άμυνας του ελληνισμού, εδώ που έχουμε καταντήσει... 

          Η ιστορία είναι πάντα διδακτική, γιατί παρέχει απτά παραδείγματα, που δείχνουν, αν πράγματι κάτι αλλάζει ή αν κάποια πράγματα, παραμένουν σε τέλμα όλα τα χρόνια, κάτω από οποιεσδήποτε συνθήκες.

          Δυστυχώς η παραμέληση του Τύπου της Θράκης από το Εθνικό Κέντρο, σαν φαινόμενο ιστορικό, κοινωνικό και πολιτικό, είναι διαχρονικό.

          Αφορμή για τις σκέψεις αυτές, μας δίνει ένα έγγραφο του 1901, που διασώζεται, έως και σήμερα στο Ιστορικό Αρχείο του υπουργείου Εξωτερικών.

          Το 1901 ο εκδότης της εφημερίδας «Έβρος» της Αδριανούπολης Κωνσταντίνος Βλαχόπουλος, αντιμετώπιζε τεράστια οικονομικά προβλήματα.